Bazı anlar ölmek istiyorum, evet basbayağı ölmek.. Ancak sonra kalkıp çöpü çıkarıyorum, kapıyı kilitlemeyi unutmuyorum mesela sokağa çıkarken. Sanki dönme umudum, isteğim varmış gibi; sanki o evde kaybetmekten korkacağım bir şeye sahipmişim gibi. Sanki 13 metre altı ve üstüyle birlikte o çirkin bina komple yanıp kül olsa üstünden bir yük kalkmışçasına rahatlayacak olan ben değilmişim gibi. Yine de hiç ihmal etmiyorum işte o lanet kapıyı kilitlemeyi. Yaşama isteği içimdeki ölüye galip mi geliyor, yoksa kendimi böyle oyalayarak zaman kazanmaya mı çalışıyorum bilmiyorum. Arzular bana ait de kontrol bir başkasında sanki.