Şair uyanıyor
Güneşin ufkunda
Saat henüz sabahın beşi
Bedeni uyanık, ruhu ise hâlen uykuda
Bir oda ve birkaç eşyadan ibaret ev
Kalkıyor yatağından şair
Oturuyor her zamanki masasına
Birden oluveriyor tutkulu, coşkun bir dev
Şair yazıyor
yazıyor
Durduramıyor
kendini
Elleri yorgun
parmakları birer hayvan cesedi
Gönül elbet acıyor
Döker iken içini
Ölüm, acı hepsi işliyor şairin içine
Yaraları kıpırdıyor
Kesilmiş bir ağzı var kelimelerin
Şair serdengeçti
Yani kavganın, cesaretin yüzü
Kalem tutmuyor artık eli
Bitiyor şairin serüveni
ruhu artık uyanık, özgür
Bedeni ise en uzak
köylerden bile ırak
sonsuz bir uykuda
