Meyvesi yazın gölgesi
Neşesi boşluğundan
Ellerim değdikçe yumuşak
Babamdan bir saksı miras
Doldurmamış içini saksının kara
Sahip olmamış toprağa ömrünce
Bir çiçeğe benimdir dememiş hiç
Köşede öylece durur
Babamdan saksı bir miras
Eli kolu evden işe
Eli kolu dolu işten eve
Böylece gururlu kabaca mutlu
Ben uyanmadan gidişleri
Geldi mi guruldar
Miras bir saksı babamdan
Sessiz ağırlığı kimi zaman evin
Konuştu mu cızırtılı
Eski sevdalardan bir hava
Kasetçaların kenarında içli
Saksı bir miras babamdan
Kaç kereler sulasa da annem
Biri iki olmaz
Tasarrufu kullanılmayışında
Eli ekmek tutmaz
Bir miras saksı babamdan
Onu çalışmadığı bir günde
Dönüp durduğu boşluğun kenarında
Kimselerin içi götürmediği
El değmemiş bir çöplükte bulmuş
Miras babamdan bir saksı
