Bir hafta sonu.
Gün -günlerin sonu- sanırım pazar.
Yürüyorum bir ormanda patika boyu.
İnceliyorum yeşili, yeşilde saklanan hayatları.
Ve bir salyangoz...
Laf aramızda, bizim köyde sümüklü derler ona.
Neden dediklerini de pek anlamam, umrumda da değil doğrusu.
Zaman, salyangoz için çok yavaş bir kavram
Benim içinse ağaran saçlarım.
Yaklaşıp izliyorum hareketlerini,
Anlamaya çalışıyorum yaşam döngüsünü.
Sanki kendiminkini çok anlamışım gibi.
Zaman, evet kime göre zamanı ölçeriz biz insanlar.
Peki bundan salyangozun haberi var mıdır,
Yoksa zaman değişken bir aldatmaca mıdır?
Bilemem,
Lakin benimki ansızın gelecek ölüm kadar yakın.
Bakıyorum, önünde bir su birikintisi.
Engellerle karşılaşınca üzülür mü peki, salyangoz?
Yoksa an'larda kalıp mutlu mu olur yolun kalanında
Yardım etmek geçiyor içimden.
Fakat düşünüyorum, anılara müdahale etmek doğru mudur
Bilmiyorum, ben mutlu geçirmek isterim günlerin sonunu.
Devam ediyorum yürümeye,
Patikanın bittiği yere,
Günlerin sonuna, son güne.
