Kim bilir kaç kere yitirdim seni,
kırmızı sokakta, yağmurlu bir akşam üstü,
seni anlatıyordu ağaçların sessizliği
bir de kış güneşiyle bıçaklanmış gökyüzü.
Gözlerin o kederli rüzgarların şarkısı,
elimde kalmış bir hatıra gibiydi ellerin,
biliyor musun? Ne zaman unutacak olsam seni,
avuçlarımda biriken o sıcak hüzün.
Gece uzar, sabah puslu gelir,
dumanla dolu sokakların kavgasında kaybolur her şey,
ama sen bir iz bırakırsın, usulca,
tüm karanlıklara rağmen gözlerimden silinmezsin.
Sana dair her cümle biraz yarım, biraz eksik,
dudaklarımın ucunda yanmış bir sigara tadı,
ve bir bakışın yıkılmış bir şehrin anısı
her mısrada titreyen o eski sızı.
Adını bilmez belki rüzgar ama ben bilirim,
bir fırtına gibi içimden geçen her cümlede
sen bir şiir gibi yaşıyorsun hala,
tüm unutuşlara inat, bir özlemin eşiğinde
