yolun düşmez bilirim ama
uğra sokağıma
kedilerin başını okşa
bak köpeklerin mamalarına
balkonumu süsleyen saksılara
bomboş kalmış manzarama
sokağın başından görünmez
yanaş evimin kapısına
yakından bak yaptığım hatalara
yerine koyduklarıma
solan çiçeklerime
bir gün tekrar açar diye
dualar ettim oysa
onları her gün suladım
bazen de susuz bırakmak gerekirmiş aslında
abartılı duyguların insanıyım ya
onu da fazlaca ilgimle çürüttüm üç beş ayda
evimin kapısından gir bak içeri
terliklerin duruyor hala
başkaları giyiyor arada
ben de bıraktığın kazağın
sen kokuyor hâlâ
sımsıkı sarılıp
çok ağlamışlığımız var onunla
öyle uzaktan olmaz gir hadi koynuma
hâlâ sıcaklığınla ısınırım yatağımda
aşkınla nasıl ısıttınsa
acın da öyle yakıyor geceleri
ah o geceleri
sayıklarım ezbere bildiğim
aşk yeminlerimizi
kestim bir gece
yüzüne değen ellerimi
astım odamın köşesine
burası sana değenler sergisi
yakında sökeceğim kalbimi
onu evin en afili yerine asacağım
sokağın başında
ellerim kesik
kalbim sökük
seni coşkuyla karşılayacağım
