Sana değildi.
Uyandığım sabahlaraydı kızgınlığım.
Geç gelen Karaköy vapurunaydı
Günaydın demeyen bütün insanlara!
Ben sana kızmadım.
Ot bitmeyen bahçeme, sulamadığım bütün çiçeklere
Güneşin vurmadığı pencereme kızdım.
Sevginin bütün renkleri göğsümdeydi
Ben göğsüme kızdım.
O elinde bir bardak suyla gelişin vardı ya,
Kuruyan dudaklarıma kızdım.
Oysa sevmek şımartılmış bir çocuktu.
Kaçırdı gözlerini yarın yokmuşçasına
Gecenin çeperindeki insanlara.
Sen değildin mesele.
Senin meselendi bende olan.
Bin yıldır yaşadığım, yağmur yağmayan
Bir dağın başında,
Nefes almadan yaşadığım hayatımaydı kızgınlığım.
Sarhoşluğunu yaşayamadan,
Masmavi denizleri gözlemeden
Ve ağlamadan geçer mi sandın bütün acılar?
Dedim ya mesele sen değilsin
Kızmadım da hiç sana.
Benim derdim, kendimle kavgamdı.
