Beni tanıdığını sanıyorsun, halbuki hiç can kulağılya dinlemedin.
İlahi bakış açısından hoşlanmam demişsin, oysa ki sen değil miydin her şeyi gören, duyan, bilen olmaya çalışan?
Keşke sahiden görseydin de
Yarım yamalak kendince vardığın çıkarımlardan öteye gidebilseydik
Ve sen beni yüreğimden böyle sert vurmasaydın
Tesirini hissetmedin sahi
Çünkü dondum kaldım
Ne üzüntümü, ne öfkemi yani aslında basbaya yasımı yaşayamadım
Çünkü bir çocuk vardı ortada "Canım yanıyor" diye ağlayan
Her nasıl olduysa annesi oluvermiştim onun
Sevgilisiydim oysa
Ve rolümü kabullenmiştim ya bir kere
Ben sustum.
O bana vurdukça, öfkesini kustukça ben sustum
Çocuk asla durmadı ama
çocuk asla büyümedi
Ben karşımda koca bir adam aradım
Ben de bazen yaslanacak bir kaya aradım
Tıpkı senin gibi
Ve benim olabildiğim o dağı sen bana olamadın
Hiç kızmıyor musun kendine? Bunca yılı ben nasıl kaybettim diye?
Sahi sen bırakmıştın kendini suçlamayı
Çünkü bulmuştun bende edepsizce bir düşünce
Evet sadece bir düşünce
Ama sen duvara asmayı iyi bilirdin
O düşünce, pek tabii senin de sayende
Bir esere dönüştü
Sergiye aldın
Kaç ziyaretçiye hikayesini anlattın, orası sende
Utandırdın beni diyorum, ana fikri ne kadar anladığından şüpheliyim çünkü
Çok sevdiğim bir adam vardı
Çok özledim
Her şeyimdi, hep de öyle olmasını diledim
Ama ilmek ilmek attığım tüm düğümleri bana o söktürdü
Hep yanımda olamayacağını bana o öğretti
Güvenmemişim bile ben ona aslında
Tanımıyormuşum bile sahiden
Aslında kendime de çok kızgınım
Neden bu adamı bu kadar sevdim?
Sanırım onun çocukluğunu sevdim
Erkekliğini sevdim
Ama adamlığını sayılmaz
Büyümemeye gösterdiğin direnci
Beni görmeye de gösterseydin keşke
Sabaha zor uyanan günlerime ışık olsaydın mesela
"Ne gerek var"lardan çıkıp bir adım gelseydin mesela
Karış karış gezdiğimiz duygulardan ziyade
Karış karış gezdiğimiz sokaklar olabilirdi
Ne aradım ben sence?
Heyecan mı dersin?
Ne aradım ben gerçekten?
Yaşadığımı hissetmeyi aradım
Ben yaşadığımı unutmuş vaziyetteydim çünkü
Görmediğin için fark etmemen normal
Kör diyip duruyorsun ya hani
O romantik hikayenin vahşetini görmeyen yalnızca sensin aslında
Herkese ve her şeye kızgın olmanı anlıyorum
Ama ya sadece sen kızgın değilsen?
Annen olmayacağım artık
Hiç olmak istemedim ki zaten
Ben seni çok sevmek istedim, sevdim de
Önüne hep yollar serdim
Sen yokuşlar diye diretsen de
Uyumlu bir arkadaş olmaya çalıştın inkar edemem
Kalktın sonuçta bir yol yürüdün benimle
Ama bu yol arkadaşına hiç bakmadın ki gözünle
Hadi kabul edelim
Ben de hiç beklemedim belki de bunu senden
Ben de önemliyim, hey, biraz da bana bak diyemedim
Kaç defa senden gerçekten yardım istedim?
Kaç defa bir sorumluluğu korkmadan sana yükledim? Bilmiyorum
Gerçekten senden bir şey beklemeye de içim varmadı
Yapamazsın diye düşündüm, yapmak istemezsin
Sen zaten başlı başına yokuşken
Senden yollar beklemek çok anlamsız geldi
Ben de çok güveniyordum kendime
Hallederiz dedim
Ben halletmeleri biliyordum çünkü
Ama unuttuğumuz bir şey var
Esas kızın önemi
Giderek bozulan bir gıda gibi
Ahengini kaybetmiş bir lunapark gibi
Solduğum ve çirkinleştiğim tüm o günlerden beni çıkarmanı bekledim
Bana iyi gelmeni, derman olmanı bekledim
Seslendiğimde duymanı, bazen sadece yanımda kalmanı çok istedim
Ben senden başka sevgiyi tanımazken
Senin de sayende
Ben sokak sokak sevgiyi dilendim.
Bununla da alay ediyorsun ya hani
Edebilirsin. Bu senin başarın
Sarılıp uyuduğumuz,
öpüşüp seviştiğimiz günlerin
Acısı bende saklı
Çünkü yalnızca sen değilsin özleyen o günleri
Ama kaybettik
O kızı da, o oğlanı da
Lisede son okul çıkışında
Sevgilisine mesaj atan kızın kavgasında
Ya da iyilik olsun diye götürülen bir mezar ziyaretinde de değil üstelik
Biz evli barklı bir kadının zihniyetinde kaybettik
Çünkü sen orada aradın hep yanlışı
Döküyorum sana tüm içimi
Sen bu kitabı okuyamıyorsun ki ama
Okusan çıkarımın bu olmazdı çünkü
Anlamak için değil
Bir kanıt bulmak için tüm çaban
Suçlamak için yani
Haklı çıkarmak için gerekçeni
Ama haksızsın dostum
Ben seni hala seviyorum
Hala içimde yaşıyorum bir parçanı
Üstelik bu asla da bitmeyecek
Bitecek bir hikaye yaşamadık çünkü
Çokça kırgın
Çokça yorgunuz biliyorum
O yüzden ikimiz de yatağımızda yalnız uyuyoruz
Arada gelen misafirlerden de haberdarım
Bana gösterilmeyenlerin önlerine serildiğine dair kıskançlıklarım da yok değil
Ama sorun da değil
Bu bi seçimdi çünkü
Bu, yolda yalnız yürümenin verdiği bir sonuçtu
Biraz uzaktan bakınca
Esas kızı çok daha iyi görme fırsatım oldu
Sana bakmaktan, kendimi görmeyi ben de unutmuşum
Pişmanlıklarım yok değil
Belki ben de travmalarımdan biraz arınsam
Bambaşka bir şey olabilirdi bu hikaye
Ama bu kadarım
Yaptığım her şeyi yine de iyi ki yaptım
Bunun pişmanlığını duymayacağım
Çünkü senin beklediğin
Ölümün eşiğinde bi çiçeğin
Suyu kana kana içmesine duyduğu bir pişmanlık
Bu maalesef ki çok sahte
Suya anlam yüklemeyi aşabilsen belki çiçeğin ışıldayışını görürdün
Çiçek yaşama tutundu
O suyu içti, bir başka güneşe baktı
Başka ağaçların gölgesinde rüzgardan korundu
Ama çiçek hayatta kaldı
Soldu diye sürekli serzenişte bulunduğun
Eskiden ne kadar güzel olduğunu defalarca dile getirip
Kendinden dahi kıskandırdığın o çiçek
Şimdilerde birkaç çizgi farkla eskiyi aratmaz oldu
O çiçeğe sen de bakabilirdin
Çiçek buna çok kırgın
Elimden geldiğince sataşmamaya çalışıyorum sana
Acına saygı duyuyorum
Alan açıyorum
Benden nefret etmene, tiksinmene dahi
Anlayış duyuyorum
Kimsenin bana göstermediği o toleransı
Yine ben sana gösteriyorum
Ama benden tiksinen bi adamı arzulamamı beklemezsin değil mi?
Keşke ikimiz de çocuk kalsaydık
İçimizde hiç şüphe olmasaydı
Sadece sarılıp uyusaydık
Hayatta kalmak bu kadar zor olmasaydı
Acıkmasaydık, susamasaydık
Keşke sevgi sahiden doyursaydı
Bana iyi gelmiyordun sen
Ve hiç istemesem de
Bunu seni bırakınca anladım
Her şey tümüyle kötü değildi
Ve sen sevilmeyecek bi adam da değildin
Çünkü seni hala özlüyorum
Ama bana iyi gelmeyen çok şey yaşandı
Ve ben acımı senin aksine yalnız yaşıyorum
Çünkü bu kararı vermek zorunda bırakıldım
Güçlü olup arkasında durmak zorunda bırakıldım
Yolu ben inşaa ettim
Şimdi de yürüyorum
Keşke birlikte olsaydık
Evet keşke hiç uyanmasaydık
Keşke hiç görmeseydi gözümüz başkalarını
Ama gördük
Canım başka adamlar yüzünden de yandı
Bir ona kızdıysam iki sana kızdım mesela
Çünkü ömrüm boyunca canımı acıtmasına izin verdiğim tek adam olmanı istemiştim
Bana bunu sen yaşattın
Bi ara birini sevdim mesela
Nasıl güzel de sevildim bilsen
Hiç böyle sevilmemişim dedim Allah şahit
Sonra o kalbini kırdığı kızı hatırladı
O da attığı tüm düğümleri hatırladı
Sökememiş daha
İnsanlar düğümlerine kıymet veriyor dedim
Başkasının düğümlerini sen çözemiyorsun da
Sana da geliyorlardır böyle
Sen tüm sevgini boca ediyorsundur
Almak istiyorlardır
Ama sende başka düğümler vardır
Ve bunu gizlemiyorsundur
Ben üzüldüm
Hiçbir hikayenin kıymetlisi olamayışıma üzüldüm
Sevilmeyi çok istedim
Ama sen beni istediğim gibi sevemedin
Şu an sevdiğin kadın mesela
O ben değilim :)
Ama güzel edebiyat yapıyorsun
Işığını bulmanı isterim.
Bizden hüzünlü bir aşk şarkısı çıkıyor
Ki sen zaten hep öylesini dinlerdin
Yüzük gibi
Artık bunun bile manifest olduğunu düşünüyorum
Velhasıl kelam
Aslında şunu söylemek istedim
Gece seni rüyamda gördüm
Yani tek sen değilsin bunu yaşayan
Bir zamanlar evim olan caddelerden geçtim
Seni düşündüm
Yani tek sen değilsin bunu hisseden
Yarını böyle hayal etmemiştim
Artık bugünüm oldular
Fotoğraflarımızı atmadım, atmayacağım
Bir parçamsın içimde bunu değiştirmeyeceğim
Ama bizden başka bir şey de olmayacak artık
Ben yasımı içimde, çok daha derinde bir yerde yaşıyorum
Boğazımda bir yumruyla ve kirpiklerim de ıslakken
Özür dilerim sen dururken kendimi seçtiğim için
Ama bu gerekliydi
Ve sen de bunun farkındasın aslında
Ayrı evlerde
Ayrı yataklarda
Yalnız uyuyabilmemizden belli gerekliliği
Adreslerimiz belli
Numaralarımız ezberde
Ama kimse varmıyor kimseye
Çünkü bu gerekliydi
