lahzalar ödünç veriyorum kifayetsiz bulutlara
bir bir alaskalar eriyor avuçlarımda
karanlığı üşüten acımasız zemheri,
birikiyor ağaç kavuklarında.
zehir gibi çaresiz dilim inkâr edemiyor,
yaşamının yaşantısına uygun olduğuna
nasır tutan basiretsiz dudaklarımda
bir isyan şarkısı vardı,
eski çağların haklı ve gururlu türküleri büyütürdü sakladığımız efsunlu çiçekleri.
sensiz özlediğim bir evim yok
bağışlayacak bir yüreğim yok biliyorsun
bir kış akşamında
yalnızlığımızı terk ettiğim günden beri,
zift ve irinle kaplı tüm elvedalar şimdi.
zeval altında toprak gibi gözlerin
bildiğim kaç ayet varsa hepsini kuruttum
hiç gelmeyecek olan baharı beklerken.
şu
göğsünde göğün sancısının kırık hülasası
kesik kelimelere sığmaz.
yağan yağmurun yeryüzüne düşen ilk damlası
hangi dirayet
ya da hangi akıl
varlığını kanıksayıp kendini unutturmayı başarabilmiş,
hüznün yer edindiği gönül çukurunda.
şakaklarımdan uzuvlarıma uzanan tinsel ağrı
bir yanılgıdan ibaret.
gözlerimin gördüğü her şey yabancı
kendimi bulmalıyım.
üstüme tam oturan bir ruh diktirmeliyim
ya da benim olanı hatırlamalıyım
kayıp gidiyor ve
zamanın girdabında bulanıklaşıyor tüm hatıralar
kendimi bulmalıyım.
kendime bir yer bulmalıyım
soğuk bir kırmızı jiletle tüm ipleri kestin
ellerim düşüyordu
bedenimi inkar ediyordu ruhum
çekiliyordu içimdeki denizler
beni birleştiren toprak dağılıyor
ben,
öpemiyorum yağmurları.
keşke bunun ne anlama geldiğini bilseydin
sana sığınıyorum ellerimi bağışla meva
Emir Benlioğlu
2022-02-06T15:33:50+03:00güzel yorumlarınız için teşekkür ederim. minnettarım
Rana Sezgin
2022-02-06T15:28:09+03:00Gayet güzeldi. Kaleminize sağlık. :)
Mısra Ergök
2022-02-06T14:40:10+03:00Sakın silmeyiniz. Çok beğendim. :)
Emir Benlioğlu
2022-02-06T14:08:41+03:00tam şiiri silecekken yorum yaptınız. teşekkür ederim
Seniya Burçak
2022-02-06T14:07:18+03:00👏🏽👏🏽