Seni düşünüyorum, düşünmeyi düşünüyorum. ''Makarnaya iki bardak su yeter mi'' diyorum. Hep bir şeyleri yapabilmek arzusu ile yanıyorum. Çalıyorum, çiziyorum, okuyorum. Bir tek sevemiyorum. Beynimin kıvrımlarında akan bir şelale, aşk diyor gürül gürül değdiği taşa, uçan kuşa, kenardaki ağaca...


Düşüncelerimi eyleme dökmeye geldiğinde tam bir Diyojen'im, üstelik benim güneşim bile yok. Seninle göz göze gelip ''güneşim ol'' diyemiyorum. Gerçi çok şey istemek olur bu, ''merhaba''ya gülüş versen üç yıl uzar ömrüm. Seni sensizken düşünmek tarifi öyle zor bir tutku ki, duyarsan sesimi, bozulursa büyü diye korkuyorum. Belki de sadece şiirlerime ilham, gözlerime pırıltı ol istiyorumdur. Eh, bu kendini bilmez hallerim, işte tam da şu an seni öpmeliyim, ''ben aşık oldum'' diye haykırmalı, ''saçmalama be kadın, heyecan arıyor kalbin'' diyen sesi susturmalıyım, yapamadım. Acabalar ve belkiler tutsak etti beni, tırnaklarım yedi tenimi. Ah, düşündüm de çok güzel gülüyordu sesin, her şiiri senden duymak istedim.