Varoluşsal sancılar geçirdiğim bir gece
Kimsesiz kalmış yatağımın sol köşesinde
Oturdum öylece
Baktım loş karanlıkta somutlaşan düşüncelerime
Yapıştırdım sırtımı buzdan duvara
Anladım ruh arınır yalnız acıyla
Karşımda bir ayna
Gülüyor içindeki kadın arsızca
Kapatıyorum gözlerimi
Gerçekleşmiyor unutmak eylemi
Konuşuyor içimdeki abd-i aciz
Bu dünyaya geldiğimiz günden beri
Anla artık biz bir hiçiz
