Ve böylece her şeyin dışında kalıyorum
Sahipsiz tenkitleri gibi yurdumun
Gazetelerden sökün eden putların ilk çatları benim.
Pragmatik hükümet telakkisi benden alır ilhamını
Savanarola son şiirimi okumuş
Naslarının yönü değişiyor beni görünce
Dışında kaldım şükür yargılarının
Dışardaydım fakat
Hiç püren görmemiştim şimdiye kadar
Kırçıl sahaflar haraç ödüyordu
Sokaklarda hiç ejderha da yoktu oysa
Kimin kanı akıyordu
Kim kan döküyordu
Memleketin Aziz Georgu’u kimdi
Ben kapıya koyulunca
İçeri mi girmişti şimdi bütün izmler
Sahi neden kimse kölelik teklif etmiyordu bana
Belki de ruhum çoktan kafesteydi
Prangaların tarifi değişmişti belki
Kuşlar ekmeğime dökülüyordu
Din afyondu ve acıyı alıyordu
Beni salt evsiz birine indirgemeyiniz
Zira dışardalığım kodlanmak üzeredir
Nerde olursam olayım
Formülü vardır gitmelerimin
Erdemle buna göre eşleşir
Şark’ın küflettiği irrasyonel esintiler
Buna göre duymaz çığlıklarımı
Yıldızların notaları yalnız bende çıkar açığa
Delirmenin sağlaması hiç bırakmaz peşimi
Öfkemin inadı
Hüznümün yeknesaklığı…
Büsbütün dışardayım işte
