Bitmiş bir aşkın küllerinde savrulup duruyorum,
Bitmemiş bir umudun kucağında...
Ummak, un ufak olmakla eş değer,
Bana geri dönersin hevesiyle savaşıyorum.
Ben hep bildiğin yolları tekrar geçtim
Tekdüze ömrün hep hüzün seçtim
Hüzün yüzü güzel; beyaz bir huzur
Uzun bir patika ömrüm taşlı ve çukur.
Gözlerinden okuyorum o tanıdık yalnızlığı,
Yabancı değil hiç bu bakışlar bana
Ezbere bildiğim dudaklarda kuruyorum
Islaklık, şimdilerde yalnızca yanaklarımda
Hayat ince bir ahu ve bohçasında çiçek taşır
Hoyrat çocuklar gibi ol Onur, biraz mutluluk aşır
Elimde geçmişimden başka hiçbir şey kalmadı,
Mazi, bugüne hep problem taşır.
