Terkini ölüm diye kokladığım sahranın
ılgımını gözüme iliştiren kudret,
Tam düşecekken tutunduğum o sendin
Nasihati yaşatmadım, öldürdüm hatta ve rab belledim
Rabbim darıldı bana ve terk edildim.
Seni o kudret,
Seni hadsizce rab,
Seni dilsiz ve parmaksız cehaletle imkan,
Seni imkanlarımın suyu gören rezil dimağı da
Ben büyüttüm ben besledim
Vah! Şu tercihsiz şirkin sureti en güzeli
sana bu en güzel en'leri atfedişimdeki ne büyük kusurun kalbimin ellerine ettikleri
gönlümün bu binbir rolden ayçiçeği huyu
ve seni bir güneş zannına emanet etmişliğim
yoklaşmazlığına imanı tam duyum
kara gerçek izlerini yeşil sürmüşlüğümdeki büyü
Kelamımın şimdisindeki hakikatin en gürbüzü
Sen
Zalimsiz bir zulümsüz tanımışlığım sanışımdaki kusursuz pürüzsün.
