Yâr bizi koynundan atanda
imdi eğleşir olduk buralarda.
Sanma ki seni terki taht eyler,
Kendini kendine bahtı bahşeyler.
Oyun içre gezdim cihanı,
Yar ile saklambaç oynadım.
Tenhada buseyi konduruverdi dudağım,
Sanırlar ki bir garip divaneyim,
Divane olmayan bu dünyaya mı gönül verir.
Bir değersiz lahzadır dünya,
İnsan lahzanın dışına çıkanda
Her ne oldu ise o anda,
Gizlidir sadırda.
Sadık olanda sırla,
Bulur elbet muradı onda.
Hüseyin bakma sen cihana,
Ne olur ki tan yeri ağaranda
Gözüne ilişmesin bu hülya.
