Adımlarken uzun yol üstünde
Karanlığın içinde karanlık gölgeler birikiyor
Beliriyor uzakta bir ışık huzmesi
Kulağıma ilişen piyanonun nahoş sesi
Üç... dört... beş adım daha
İşte yine canavarın silüeti karşımda
Ensemde halen geçmişimin gölgesi
Bu figanlar hangi şerrin habercisi
Uzanıyor ayaklarım tekrardan siyahlığa
İçine doğru çeken hücrenin pis kuytusuna
İşte kalkıyor ruhun naaşı şimdi
Hazin kız seni bu kuyuya iten benliğinin ta kendisi
Hışımla soluyor hasmım ardımda
Korkarken arkama dönüp bakmaya
Benliğimin nefesleri yankılanıyor
Zihnimin kazalı sokaklarında
Beni suçluyor yine hasmım
Sureti suretimle can bulunca
