Bir keresinde çocuktum

Kalbimin sokak aralarında kaybolmuştum

Pusulasız ve korkaktım

Yolun sonu hep evine çıkar dediler

Evimden kaçmayı büyümek sandım 


Bir keresinde çok üşümüştüm

Ayaklarımı su basmıştı

Bilemedim kış içimde mahsur kalmış

Bilemedim küçüktüm

Annemi ağlarken gördüm bir keresinde

Bir damla yaşı avucumda tuttum

Sonra ben de ağladım,

Bunu büyümek sandım 


Bir keresinde güzel bir kız gördüm

Güzel kıza bakakaldım

Ona renkli kalemlerle şiirler yazdım

Bunu aşk sandım


Bir keresinde yapayalnızdım

Sohbetlerin en koyusunu kendimle yaptım

Başkalarını başkalarıyla gördüm

Yalnızlığı büyümek sandım 


Bir keresinde hava kumluydu

Anneannem taş yağacak sandıydı

Gülmüştüm ama düşünmüştüm de

Bulutlara o taşları kim atmıştı 


Çok keresinde kabuslar gördüm

Işıkları yakmadan karanlıklardan geçtim

Korkularımı yenemedim,

Onları görmezden geldim

Annem de beni görmezden gelirdi

Bir bildiği vardır dedim,

Kendime bakmayı reddettim

Unufak oldu gölgeden hallice varlığım

Aynaları örtmeyi büyümek sandım


Bir keresinde ölmüştüm

Ayaklarımdan arşa asılmıştım

Başım toprağa değmişti

Üstelik küçüktüm, çocuktum

Ağlamayı büyümek sanmıştım,

Üstelik çok ağlamıştım

Bir balonum vardı

İpini elimden kaçırmıştım

Babama kızmış, anneme küsmüştüm

Babam bunu sorgulamadı,

Annem gönlümü almadı

Şimdi büyüdüm

Ayaklarım hâlâ arşa asılı

Başım toprağı deşiyor

Babam hâlâ sorgulamıyor bu olanları

Annem gönlümü almıyor