Zaman duruyordu varoluşun en zifiri yerinde
Umut esir olmuştu büsbütün.
Zincirle sarılı ayakları...
Ve kaybolmuştu düşlerimdeki mavilik
Yarının değişmezliğinde..
Sonra ışığı gördüm bir esmer gülüşte!
Tüm olamayışlara muhalif.
Yeniden gülümsetmek için peydah olmuşcasına sahici.
İnancımı buldum o gün işte.
Sesinde memleket türküleri,
kendisinde ben.
Yarından umacağım bir aydınlık duruyor karşımda
Bir esmer gülüş, bir sevdalı tını...
O kadar gerçek ki
Her milimde hissedilir varlığı
Öyle güzel ki
Gercek olamaz.
Ancak bir sanrı.
Temmuz 23'
