Neden zaman değişse de yaşananlar değişmez. Herkes aynı şeylerden yakınırken düzelmesi için sadece umutlarda bulunur.

Tüm olup bitenleri düzeltmeme tembelliğindendir bir ilah arayışı insanoğlunun. Kendisinden büyük gördüğü, üstün 

güçlere sahip olduğuna inandığı, kendisinde olmayan ya da olmasını umduğu her şeyi yaratıcısına addeder.

Duymak istemediğine kulak tıkar, inanmadığına sıfatlar takar. Aklını kaçırmış! Oysa her şeyin bu kadar bayağı olduğu bir çağda aklını kaçırmak ceza mı yoksa ödül müdür?

Tanrısına yakarır aklını koruması için. Hayatına aklı ile devam etmek ister. Halbuki farkı yoktur istediğinin. Düşünmemiştir bu yaşına kadar sorgulamamıştır. 

Ezberedir hayatı. Kodlarına aktarılmış davranışlarla devam eder yoluna şikayetçi değildir halinden. Aksine şükür eder tanrısına ya da yanılgısına.