Alışmalıydın
Böyle olmamalıydı
En azından sanmalıydın
Bir sanrıydın
Belki de hiç gerçek olmadın
Cam var buğuda
İnce bir buz ya da
Karanlıktaki deniz gibi ürküttün
Sen en güzel kış şarkısıydın
Ama hiç radyo da çalmadın
Gerçek bir sanrıydın
Karşısındayım aynanın
Her ikisini de görüyorum
Yaşamak istiyorum sanarken yapraklarım düşüyor ve ağlıyorum diye
Sonbaharım sandın
Güzü sevmem çiçeklerimi bir türlü görmedin
Üşüyorum demediğim için sıcağım sandın
Ölüyorum demediğim için yaşadığımı sandın
Alışmalıydın
Böyle olmamalıydı
En azından sanmalıydın
Bir sanrıydın
Sanrılar çoğaldı
Biri ben büyüğüm dedi
Diğeri ben ayı düşürürüm
Diğeri kılıcını çıkarttı
Ve bunlar birleşti
Yel değirmenlerine saldırdılar
Kendi halinde dönen o yel değirmenine...
Tahtlar oluşturuldu
Sanrılar oturdu
Tanrı oldular
Bir kavga bir gürültü ile gücü eldi ettiler içimde
Sanmaktan yoruldum
Ve sen
Belki de hiç gerçek olmadın
Sen en güzel kış şarkısıydın
Ama hiç radyo da çalmadın
Ellerimi ellerinde buldum
Ruhunu ruhumda
Güldün, kahkahanda..
Ağladın, yaşlarında..
İçime çektiğim kokunda...
Bazen baktığın gökyüzünde
O turuncu sıcacık güneşte
Sayfalarda...
Şarkılarında...
Bakışlarında...
Nedir bu anlam arayışı
Bir kendimde bulamadım
Bir kendimi bulamadım
Bir kere ya
Bir tane olamadım
Yarım kaldım
Sende tamamlandım
İçine sığamadım bu bedenin
Uyudum uyandım hissetmedim
Şarkı değildim ama bir çok radyoda çaldım
Bir sanrı değildim, öyle olacağına inandım.
Alışmalıydın
Böyle olmamalıydı
En azından sanmalıydın
Ağladım çokça ağladım
Kendimi aramak için yollara çıktım
Durdurdun
Dahil oldum
Böyle sevgi mi olur?
Sevgiye dahil oldum
Ellerim yandı ruhum yandı aklım yandı
Çokça korktum
Korkularda çoğaldım
Sonra ben
Doğurdum hepsini
Korkuyu...
Hissettim
Yine kendimi hissedemedim
Yaşamak istemeyi istiyorum
Onu bana geri verin
Böyle olmamalıydı biliyorum
En azından sanmalıydın
Bir sanrıydın
Belki de hiç gerçek olmadın
Ellerimden kayacaksın diye korktum
Karanlıktaki deniz gibi ürküttün
Sen en güzel kış şarkısıydın
Ama hiç radyo da çalmadın
Sana bir şarkı bulamadım
Hiçbir şeylerin içinde kayboldum
Sende hala...
Çırpınıyorum
Ölüyorum demediğim için yaşadığımı sandın
Korkma bu bir ironi
Daha fazla sürdürmeyeceğim bu monarşiyi
Korkma bu gerçek bir ironi
Artık az sanıyorum
Çünkü
Daha hiç ölemedim
