Ne ileri ne geri gidemiyor insan bazen. Saplantılı bir köşede öylece bekliyorum. Adım atmaya korkuyorum, ya pişman olursam ya şöyle olursalarla zamanın süzgecinden geçip gidiyorum. Geriye dönüp bakmaya ürperiyorum. Acıların gölgesi içimi acıtsa da özlem duyuyorum içten içe. Ne yapmam gerekiyor tam olarak bulmuş değilim. Ne hissettiğimi henüz çözemedim. İçimde anlamlandıramadığım bir duygu var.Sorguladıkça ilmek ilmek bir şeyler çıkıyor sanki. Ama yüzleşmeye korkuyorum. Elimi uzatmaya cesaretim yok henüz. Uzatmalı mıyım ondan da emin değilim. Bu kadar bilinmezlik ve belirsizlik içinde emin olduğum tek şey var. O da hiçbir şeyden emin olmadığım...
Bu çıkmazın içinde biraz durup öyle çıkacağım. Bugün kendime izin verip yarın kaldığım yerden devam etmeliyim...
