"Sarımsak içli dışlı, soğan yalnız başlı."

Ama neden?

Neden ama, neden?

Piyano tuşlarının üzerindeki soğan kokusuna sorsunlar, anlatsın neden olduğunu.

Sırf erkek arkadaşlarını kendisinden kıskandıkları için önce onunla yakın arkadaş olup, sonra hiç beklemediği anda çelme takan kadınları anlatsın.

Sırf onlarla yatmak istemediği için taraflarından çeşit çeşit iftiralara uğradığı, tehditler edildiği; adaleti aramak için gittiği yerlerde de erkek olanın erkek olanı koruması sebebiyle gördüğü çöp muamelesini anlatsın.

İfadesini almayı reddeden polis memurlarını.

İmzasını taklit eden, öğretmen emeklisi koca koca insanları.

Evinden, cüzdanından para çalan arkadaşları.

İşe gerçekten ihtiyacı olduğunu hissedince taciz eden müdürleri, patronları.

Sokak köpeklerini apartmanda yatmaya davet ederken duyduğu endişeyi anlatsın, ki sebebi köpekler değil.

Canından can koparılmak üzere ameliyat masasına yatmadan beş dakika önce durumu abartmakla suçlandığını anlatsın, aşık olduğu adam tarafından, elleri titrediği için.

Yahut anlatmasın bu kadar yeter.

Dahası, daha fazla.

Sarımsak içli dışlı ama içiyle dışı bir değil.

Soğan soğanlığından memnundur, iyidir.