koltuğun altındaki korku
sanki yaramazlıklarımızı bertaraf eden o çılgın umumi şey yüzünden çirkinlik yılgınlık ve gözlerinde ki yaşanmışlık olan varlık alnı çatık kaşlarını kaldıran gözlerini pörtleten o öcü sen ve ben karşıt maddeleriz senin bedenin yüzün çürümüş benimse içim aynı kulvarda değiliz o yüzündeki gülümsemeyi sakla yut o yaptığın şaklabanlıkları yorganımın altına saklanmıyorum görüyorum biliyorum hatalarımı harekete geçmek ne kadar güç olsa da ama daha ne olabilir ki henüz bir çocuğum beni böyle mi alt edersin tamam gördüm biliyorum seni vazgeçeceğim yaptığım deneyimlerden yaptığım kötülüklerden ve seni unutacağım bir daha görmemek uzarsa ben uykuma dalacağım.
