Ben beni açan ruhuma dokunan birini arıyordum. Evet, bu kişi bazen saatlerce oturup hiçbir sonuca ulaşamadığımız konularda münazara yapıp başlarda çok afili laflar edip sonlara doğru hep aşağıladığımız kişiler gibi konuşabileceğim bir kişi olacak, bazen geçmişimi tüm pisliğiyle anlayabileceğim bir kişi olacak, bazen cinsel dürtülerimi tatmin etmek istediğim biri olacak, bazen gelişmemiş kişiliğim yüzünden aşağılanmaktan hoşlanan bedenimin aradığı kişi, bazen sadece o an dünyadaki en nefret ettiğim kişi olmasına rağmen yanımda kalıp en sonunda dayanamayıp konuşmaya başlayacağım kişi, bazen yetersiz aile figürünü ben farkında olmadan doldurabilecek ve farkında olmadan ona bağlayabileceğim bir kişi. Aslında bu kişi çok tanıdık geliyor. Ama sana tanıdık geliyor. Bana değil. İnsan çoğu zaman kendi yaptıklarını unutuyor. Başkalarınınkini hatırlıyor. Bunu kendine söyleyemese de beyninin bir köşesine yazılıyor. Ben bunu hatırlıyorum. Ama yaptığımı hatırlıyorum. Bana yapıldığını değil. Ve bunu o kadar iyi sindirdim ki artık kimin yapmayacağını çok iyi biliyorum.
