Savaş

her şeyin kızıla boyandığı kuzey güneşinin gidişinde

tutsak bir şairin satırlarından

saçları dağılır aklımın yellerinde

gözleri bir okyanusun en yaralayacı kıyısından

attığı çığlıklar görülür göz pınarlarında

her şey sessizliğinin bir parçası olmuşken

adımı seslenişi gelir kulağıma

ben onun gölgesinde kaybolmuşken

gökle iç içe geçmiş hislerinde kaybolur hayalleri

doğruyu bulduğunu sanmışken...

rüzgar kanatlı atların nallarının seslerinde gizlenir

yenik düşmek istemediği savaşların zafer naraları

ve kırmızıya boyanmış toprakta bir ben yatar

sessizce örter onu, barışın özgür rüzgarı...