Bu kadar kolay olmamalıydı
İnsanın insanı tanıması, hayatına alması
Öylesine yaşanmışlıklar
Önemsiz sanki ayrılıklar.
Anlamak bu kadar zor olmamalıydı
Dinlemek can-ı gönülden
Çabalamak, emekler ekmek
Umut vermek kolay olmamalıydı
Aşklar kolay
Robotuz sanki her birimiz
Düşüncelerimiz birer teneke adeta
Otomatik hislerimiz.
Tek bir komuta boyun eğmek,
Yıkmak bu kadar kolay olmamalıydı.
Yaşamak koca bir kor,
Ömrümüz külden ibaret sanki
Kıstırıyor bizi bu dünya
Yuvarlak içinde köşeler arıyoruz
Karıncalar yok artık ortalıkta
Yavaşlıyoruz, siliniyoruz
Kaplumbağalar çekilmiş kabuklarına.
Yuvanı sırtında taşımak
Bir yuva edinmek hiç olmazsa
Bu kadar zor olmamalıydı.
Kolay olmamalıydı öfkeniz
Kustuğunuz kin taneleri,
İnsanın insana çektirdiği ızdırap.
Taş olsa çatlıyor bazen
Kolay olan bu kadar zor olmamalıydı belki de
Zor ise kolay
İnsan dediğin çamurdan bir hüzün teknesi galiba
Savruluyoruz kolay ile zor olanlar arasında
