Mutluluk yankılanmadı sokaklarımda,
ölümün çığlığını duyduğum her saniye çocukluk hayallerimin kanlı kürtajıyla sınandım,
belki öldüm bir cümlende,
belki yeniden doğarım bir deniz kıyısında,
fırsatın olursa uğra, gör hiçliğini
sindiğin şiirler hatırına bir tebessüm borcun var
unutursan kahrol
acınla demlen,
soluk tenin dinlen ben durdum,
yine ılık bir şarkının ortasında kıyına vurdum,
ben yorgun
sen sıfırlardan halli,
sen saye
boşluğa bile etkin yok,
gururunla yoğrulduğun satırların en altına sığıyorsun sadece,
yorulduğun hecede söyle virgül atayım zihnime,
sonradan değerleneceksin biraz bekle
belki koptuğunda,
belki dolduğumda
ve siyahtan değil bu gudubet
umudun olmasın hiç.
Her renkte meyillisin sen ölmeye,
okuduğun lanetler sağ olsun yeşermiyor şiir dilimde.
Yorulursan söyle virgül atayım, nefesin yetmez ölüme,
yine de böyle soluk böyle hissiz gülme, dinlen.
Bir kırıntım var sende ziyan etme,
bir hayalim kaldı mecalim yok.
Yoruldum, en derinde.
Duruldum, her küfürde,
soldum rengim çok,
gül devrim,
gül bir isyana şahit olur gözüm.
Ama yok,
sindiremez bu hüznü tanrılar,
sen yine de gül belki bir devrim olur bu sokaklarda,
sana çıkar belki çocuk sesleri,
saçının değdiği bir rüzgara rastlarım,
belki kanar belki bir kesikle yanarım.
Olsun sen dinlen bu gece de
