Düşünürüm bazen. Evrimimizde bir şeyler ters gitmese daha mutlu olabilir miydik? Hiçbir zaman benliğimizi kazanmasak, doğumdan ölüme kadar çok net bir gaye uğruna çırpınsak. Gene düşünebilirdik herhalde. Gene eşimizi seçebilir, nerede yaşayacağımızı, ne ile besleneceğimizi belirleyebilirdik. Peki ne anlamı var bunların sen kendinin farkında olmadıktan sonra? Ben yaşıyorum diyemedikten sonra.
Atalarımızdan farklı olan insan, bir şey başardı. Neden ve nasıl, bunu bilen yok. Hayal ettik ve o hayallerde benliğimizi yarattık. Geleceğimizi kurduk, hiç ölmeyecekmişiz gibi isteklerde bulunduk. Yaşadığımız dünya yetmedi insanoğluna, kendi dünyalarını yarattı zihninde. Bunları normal hayata tercih etti ve her dakika düşlerine kaçmaya çalıştı. Kısacası hayat amacımızdan saptık ve dünyaya sadece bir şeyler hayal etmek için gelen canlılara dönüştük. Umarım siz de, hayallerinizin peşinde koşarken günümüzü unutanlardan değilsinizdir. Eğer öyleyse durumunuz, lütfen gerçeğe dönün.
