kimisinde gece büyüktür
sabaha kalan kapılar geçilebilir kalır
gözlerimde biriken karanlık
beni ayrıştırırken sakladıklarım
gözlerimde biriken karanlık beni ayrıştırırken
seçtiklerim ve bana hapsolmuşlar
diyordum, o fısıltı tek
sürekli duyuyordum, o umut
böyledir, beni yankılarından...
kimisinde bulutların şekli tutulmuş
böyledir; aynı hayaller, dilenen hayaller kurulur
benim ellerimde çizgiler derinleşirken
yalnızlık tek ve tutuşmuş ve sönmüş
tutuşmuş ve sönmüş bir zamanın peşinde
sıradan sözcükler bir zamanın peşinde
anlatmak istiyordum, içinde uzunca bir eğer yoktu
sürekli tekrarlıyordum, belki kargaşaya dönüşmüş
içinde içinde beni yankılarından...
kimisinde neşe eğrilir
parıldayan ipek, işte bir bahar
adımlarım işte binbir çalı arasındayken
yabancı değilim, bulamadığım tek yer
tek yer çepeçevre sanrı mıdır
neyi daha fazla hissediyordum
henüz sökülmedi, kayalaşmış
beni ona çarpan yankılarından...
