öldüğümde tanınmak için kimlik taşımam
yüzüm beton ve yer çekimiyle buluşursa
annem üzülmesin
göstermesinler beni
bilsin sadece öldüğümü
bir veda mektubu iç cebimde
en derinlerimden
en derinime
geçmişime geleceğime sayıp sövmem her satırım
neyi hak ettim ki
acısız bir ölümü hak edeyim?
belki anahtarıdır bu son acı cennetimin
huzur buldurur belki bana kara çarşaf
bembeyaz bedenimi sever belki tanrım
aramız pek iyi değil hissediyorum
ama izliyor beni uykumda biliyorum
sebebiyken her şeyin
köşesine çekilip gülümsemek yakışmaz ona
oynamalı saçlarımla
belki az da olsa dindirmeli acımı
imkanı var sihirli elleri
keşke dokunabilsem ona
sımsıkı tutsam ellerini
gözlerine bakarak anlatsam her şeyi
hissettiğini görsem
akan yaşları silsem gözlerinden
kızsa sinirlense kendine
şeytanı boğsa alevleriyle
kaderimi yeniden yazsa elleriyle
çok zor biliyorum
ama isterdim ben
ölümüne sebebiyet verdiğim birinin
kahvesini içmek
belki acımak ona
onunla ağlamak
onu bağışlamak
belki de bu yüzden tanrı değilim ben
saf vicdanıma kilit vuramam
geceleri çok ağlarım
yer çekimine karşı koyamam
