Sevdana düştüğüm günü hatırlıyorum.

Sanki sokağın başından dönecek ve yine aynı masaya oturacağız

Aynı şeyleri konuşacak ve birbirimizin yüzüne büyük bir heyecanla bakacağız.

Oysa hayal dünyamda yaşıyoruz şimdi

Paralel bir evrende, bambaşka bir dünyada aşığız hâlâ.

Başka bir dünya da olsa gerek, muhakkak!

İçimdeki bu tarifsiz sızı dinmiyor.

Rönesansa yetişmemiş fikirler var elimde

Şimdi seni özlemek yetiyor

Seni özlemek, sana doyamamak zehirliyor günümü.

Her şeyi ayırabiliyorum kederden

Geliyorum üstesinden, inan sevgilim her şeyin!

Yalnızca sen artıyorsun

Öylesine çoksun ki bende, sığmıyorsun kuş kadar yüreğime

Ellerimle de seviyorum seni ve kirpiklerimle

Kalbime sığmıyorsun bütün benliğimle seviyorum seni

Gecenin karanlığında kaybolunca

Ya da uyanınca en aydınlık sabaha

Günü açıp kapattığın mıdır sevda dedikleri?

Bu kuytudaki şehrin aydınlık yüzü sevgilim

İnanma, benden çok sevmezler.