Kim erişebilir kimin özüne
Nefesinin ısısına saçlarımı karıştırdım
Gözler ruhun aynasıdır dediler aynalarda boğuldum
Şefkati tanıdım, onunla cilveleştim beni es geçtiği günleri hatırlamazdan gelirken
Umutsuzluğumun imgesi
Başkalarının mutluluğunun simgesi
Ateşler içinde bir beden soğuğun ve sıcağın ayrımını yapamaz
Şefkat kadar yabancıyım güvenli hissedilen bir geceye
Kim erişebilir kimin özüne
Mezarının başında yemin verdim
- yanına geleceğim , bekletmeyeceğim
Tüm insanlık gözlerimin önünde sevişse de yansa da önemseyemem dedim
Kendi cehennemimi çoktan tattığımdan
Uyuşturdum kendimi alkolle ve delilikle
Düşüncenin ücra köşelerinde gezindim
Kendimi bile yanlış anladığım çelişki döngümün içinde
