Şehrimin ruhunu yazmaya mürekkep yetmez

Yetiş karanlık bütün gizinle esrarını aç

Değil mi kafiyeler senin

Bütün bir insanlık uykuda

Bütün rüyalar yalana muhtaç


Ne var şu yaşamakta

Eti ve kemiğiyle insanın

Dönüp bir ruhuna bak da

Sen benden yalnızsın

Şehir dediğin şen olur aydın olur kanatlanır

Yeri gelir yalnızlıktan utanır


Şehrimin ruhu

Ölü balıklar gibi şensin

Bir meltem olsan

Ne güzel esersin