Şehrimin ruhunu yazmaya mürekkep yetmez
Yetiş karanlık bütün gizinle esrarını aç
Değil mi kafiyeler senin
Bütün bir insanlık uykuda
Bütün rüyalar yalana muhtaç
Ne var şu yaşamakta
Eti ve kemiğiyle insanın
Dönüp bir ruhuna bak da
Sen benden yalnızsın
Şehir dediğin şen olur aydın olur kanatlanır
Yeri gelir yalnızlıktan utanır
Şehrimin ruhu
Ölü balıklar gibi şensin
Bir meltem olsan
Ne güzel esersin