Biliyor musun ıslanmak ne güzel şey. Yağmur yağarken şapkanı çıkarıp yürümek, yağmurun dudağına, kaşına, burnuna çarpması... Islanmak ümit etmeye benziyor. Acaba bu yağmurdan payımıza ne düştü, düşecek?
Yorgunluk diyorsun, yum gözlerini. Gördüğünü söyleme insanlara çünkü soldurur insanlar hayalleri. O gördüğün hatrına ümit etmekten de öteye şöyle nazik bir adım at ve ümit ol. Yazmak olmasa biz kurur kalırdık bir göl gibi... Ama yağmur var, bazen çektiğin hava gönlüne hücum ediyor.
Bizim mahlasımız da sensin.
Selam sana ey güzel çocuk,
~24/01/02
