Benim şiirim ateş
Ateşim şiir benim.
Şiirim ateşte gizliydi
Göremedin bu sihri.
Hak vermiyor değilim
Kaç kişi ateşten var olur ki?
Hep bekledim…
Çözen sen ol, bilen sen ol istedim
bu gizemi sevmediğini çok sonra öğrendim.
Seni şiirim yaptım
Avuçlarımın içinde sırla yanan
o ateşi sana verdim.
Sen ise hemen söndürmeye niyetlendin
Oysa bu sihirdi beni yaşatan
Ne kadar çok istesem de bu sırrı bilemedin
(Bilmiş ol ki
Semender derler bana
Ateş olan şiirimin bile yakamadığı
beni benden koruyan semender.)
Şimdi sen tüm umursamaz tavrınla kasırgama
nefesini üflerken
Ve ben sana sırlarımı açmaya devam ederken
Ne yapmalıyım bu zamanın damlasıyla?
Mürekkebimi boğup batıran hiçbir damla yetmeyecek bitirmeye elemimi
Ardında bıraktığın bela kasırgası
ha söndürdü ha söndürecek ateşimi
