Uzun zamandır çok yorgunum,
Varlığını kendimde hiç bulamayacak olmak beni yoruyor,
Uzun zamandır çok dargınım,
Seni kendimde bulamayacak olmamın suçlusu ben olduğum için,
Seni sağıma, soluma bakıp görebilmek varken karşıya baktığımda görememeyi seçtiğim için,
Hem yorgunum hem de kırgınım,
Seni çok uzaklarda görmek de yıldırıcı bir hal aldı,
Sana seni yanlış anlatmak da tepelerden diğer hatalarıma sesleniyor,
Ama hiçbir hatam o yüksekliğe çıkamıyor,
Sana hala nefessiz kalmayı göze alacak kadar koşabilirim biliyorum,
Ama sen koştuğum yollarda kendine hiç yer vermiyorsun,
Haklısın.
Çok mu hüzünlüyüm şu an çözemiyorum,
İçimde kör bir düğüm, sarmaş dolaş
Bitmeli miydi bu hikaye burda,
Ya da başka bir evrene taşınmalı mı
Cevap veremiyorum,
Biz sonsuz bir hiçlikte kaybolmayı hak ettik mi
Bilmiyorum,
Gidiyorum, susarak.
Bittik,
Hem de başlamadan.
