bazen deniz olmak istersin
hiçbir kıyısı olmayan bir şehirde
akmak bir kanalizasyon borusunda
bütün dışlanmışlıklarıyla hayatın
ya da varmak bir çiçeğin özüne
yaşamak yüzlerce yıl hiç solmadan
ama elbet biri basıp geçer üstünden sorgulamadan
bazen deniz olmak ister insan
ama sadece bazen
çoğu zaman sevilmek kendince
peruğunu takmadan çıkmak sahneye
perde acılmadan söylemek sözünü
çıkarmak bütün sahte maskelerini
hayatın karşısında yargılanmadan
bazen deniz olmak isterim ben
artık babam olmadan korkmam boğulmaktan
kendi prangalarımı kırdığımda çıldıranlar
görürlerse herhalde deniz olduğumu
ölürler mutluluktan hiç şaşırmazlar
bense anladım artık çoğu şeyi
sendende vazgeçerim zorlanmadan
