geri geri giden adımlar

gerçekten sevemeyen adamlar

hangisine yetmedi cesaretin

sevmeye mi sevilmeye mi

yokluğunda doğmayan güneş

soldurdu nevbahar yapraklarını

olmadığın her yerde biten sanırlar

sanrılarımda parmak izlerin

bana bir kere bile değmeyen

o güzel gözlerinin içindeki fırtınalar

etrafımda esip gürler

kokusunda hazanı taşıyan bir adam sevdim

adam demeye bin şahit ister

sana yazdığım bu cümleler beni karanlığın içine çeker

açtığın dikiş tutmaz yaralardaki

kendine göre olan bu doğruların

bir kalbi intihara sürükler...



-Nevah