dargın ve kırgın bir gökyüzü altında

umut ediyorum

yaşamak ve ölmek arasında ramak kalmış tebessümlerim filizleniyor

nefesim

her zamankinden daha alacaklı

ciğerlerime yapışıyor


göz kapaklarımın baraj setlerini yıktı sensizlik

ana kucağı kadar merhametli bana mezarlık

ses tellerimin salıncağında sallanması gerekirken ismin

cüzdanımda bile resmini taşımaya bile korkarken resmini

portreler asıyorum yüreğimin mabedine


istila ediliyor hayallerim

rüyalarım birbir intihar ediyor

bileklerini kesiyor düşlerim

ne zaman seni görmese


şimdi söyle bana

kaç harfin doğum sancısını daha yaşamalı lügatim

ki seni doğru ve hakikatli şekilde anlatayım

yoksa!

iflas edecek kutsal kitaplar