Filmin önceden Bir Demet Tiyatro'da skecini izlemiştim. Çocuktum o zamanlar ve güzeldi ama şimdi filmi bir başka olmuş. Böyle nostaljik, anlamlı, insanı düşündürten, bana acaba sorusunu sordurtan komik ama bir o kadar da acıklı bir filmdi. İnsan sonradan fark ediyor, aslında hepimizin içinde kadın erkek fark etmeksizin bir Gülseren yatıyor. Hepimiz bir kalıba girmeye maruz kalıyoruz, girmezsek kötü bir insan oluyoruz girersek de o kalıpta kendimizi kaybediyoruz. Kalıpların olmadığı, herkesin mutlu olduğu, paranın değil insanlığın kabul görüldüğü güzel dünyalara.

Ben insanı en çok özgürken severim.