Sesin kalbe dokunuşuydu bu deyiş. Bu ne güzel bir söyleyiş. İçimin belirsizlik taşıyan duraklarında ayak seslerine uzanır her bekleyiş. Ben sana nasıl sevdalandım sevgili. Ne yangınlar, ne veryansınlar söndü içimde, sen sönmedin hiç. Ey benim güzel uzaklığım. Hangi sokakları neşelendiriyor kahkahaların. Ey şiir bakışlım. Neye hüzünleniyorsun benden uzakta. Bana ne ara bu kadar sindin, beni nasıl böyle yenebildin? Bilmiyorum. Saçlarında haykırışlarım. Senin gökyüzünde dolaşır, irademe ait olmayan dokunuşlarım. Üzgünüm ne yaparsam yapayım, kalbimi sana sevdalanmaktan koruyamadım. Sen o kadar kalbimde oldun, ben kalbine bir kere bile olsa kalbine dokunabildim mi.
