Bulutlar dan gökkuşağı toplamak erdem
Burada herşey geçiyor du, zamana kalmış meltem
Üzerine bir kaç bardak kahve tatlıydı hayat her dem
Yanımda duran çiçekler açmış bir saksı
Üzerimemi düşer cemreler kaç bahar geldi toprak kaçtı
Cennet, üzerime üzerine duran bir yerdeydi velhâsıl nimet
Nimetten yana, toprak tutan bedenin eksik sol kaburgası
Ne kadar tamamdır tam anlamıyla insan
Tamamlayamada mı ademi insan tam anlayamadı ikiside insan
Kayboluşlar kaybetti yarımı, mutlu bir zaman dilimi henüz keşfedilmemiş ücrâ sınırı
Kendimi devirdim bir son sefer, bir görüntü var gözlerime kaçtı
Kaçarken açılırmış insan ne güzel aydır o nisan
Bir gün, içinde ektiğim biten tohumlar serpilir kağıda vurur lisân
Ama ben anlatmam ağlatmam yağmurları, düşer kalırım omuzlarıma
Baharın gelişine biriktirdim papatyaları, şimdi zambaklar bekliyor o güzel ân'ı
Sonunda gece dindi gün yüzüme aydın
Sert vurmazsa rüzgar bulutlar da dağılır artık
Ne kadar güzel şey görebilse göz ardınca arş-ı
Anlayacağım bir şey bütün herşey ondan ona ondan bana, ben ona razı
