varsın sen hepten,
içimde bir toprakta tütüyorsun.
usul usul tutuşan bir kuru dal misali,
gönlümde tütüyorsun.
seninle soluk alıyorum.
sen oradasın diye bakışlarımda bu asudelik,
sen oradasın diye bu kendimi bilmezlik,
sen oradasın diye çiçek açıyor gönlüm,
sen oradasın diye her gün tepemde bu bulutlar,
sen oradasın diye her gün doğuyor bu güneş ,
sen oradasın diye güzel bu kent.
bu kentte yaşıyorsam sensin nedeni işte.
başka neden bakmaya lüzum var mı?
halbuki bakılacak hoş seyler var sende,
onlara baksam(k)...
çehren, gözlerin, dudakların sonra yine dudakların...
ah o dudaklarından bir buse kondursan yüreğimin orta yerine
dudaklarının dokundugu her karıştan açan çiçekleri görsen, koklasan
gözlerinden bir damla yaş akıtır mıydın benim için?
açan çiçeklerim kurumasın.
