Akıp giden her anın, bir anlamı olmalı
Yüreğin korkmadan çarpar
Kalbin durmadan titrer
Gözlerim vardı gözlerinde kaybolan
Ellerine dokunmadan sana
Atar mıydı bu yürek bunca zaman
Hayalin bir adı olmalı, sevdanınsa
Susmuş bir yalnızlık türküsü
Umudun kahkasında saklanırken
Senin o susmak bilmez masallarında
Kaybettim kendimi
Nasıl başladı bilmiyorum
Şimdi yastığa başımı senle koyar,
Sabah güneş doğmadan senle
Uyanır bu serseri gönlüm
Nasıl oldu bilmeden
Deli divane oldum
Sanki bir çocuk gibiyim
Sevdan ile harmanlanan
Sanki coşkun dereler gibi
Çağlarım sessiz sensiz
Bir gülüşün değil mi
Beni benden alan
Bir bakış değil mi
Beni deryalara salan
Dokundum yüreğine ince ince
Gönlüm hiç bu kadar anlamadı önce
Yavaş yavaş yeşerdi gül bahçem
Fideler boy verdi sevdanın ışığında
Şimdi serseri gönlüm koşmak istiyor
Dağların ovaların denizlerin
Üstünden
Sen diye seviyorum hayatı
Sağım sen solum sen
Gökyüzü sen, ışığım sen
Güneşim sen
Sanki sen diye seviyorum toprağı
Sanki her şey sen.
Sanki her şey senden gelen
Beni böyle mecnun eden
Bir sen, bir de senden
