Ve sen.
Ben hep seni bekledim.
Bazen bulutların üzerinde yürüttün beni.
Bazen bir köşede ağlarken buldum kendimi.
Herkes seni soruyor bana.
Hevesle neler anlattığımı bir bilsen.
Ben hep seni düşündüm.
Bazen çocuk gibi uyuttun beni dizinde.
Bazen bir başıma denizin ortasına bıraktın.
Seni beklemekten vazgeçmedim yine de.
Düşlerken kendimden geçer, umut dolarım.
Yüzümde çiçekler açar seninle sularım.
Bazen kokunla cennete götürdün beni.
Bazen kurudun sandım, toprağa küstüm.
Ben hep seni aradım.
Kimi zaman göğe baktım, kimi zaman yere.
Seni hep uzaklarda aradım, çünkü uzaklara hayrandım.
Bulamadım, affet.
Beni hem umuda boğdun hem yasa.
Bir beni yaşattı, öteki öldürdü.
Sana dair tek toz tanem var benim;
Beni neden bu kadar beklettin?
Bu yüzden biraz kırgınım sana, belki de bu yüzden aşık.
Velhasıl içimde bir çiçeksin, bazen gökten dilenir yaşatırım seni,
bazen gözlerimle sularım.
Toprağın olmak haddime değil, seni açarken görmek tek dileğim.
Sana dair içimden bir damla bu yazı, kim bilir belki bir gün koklarım,
bir gün toplarım.
Ve sen..
