Güneş alçalır
Varlığını hissederim
Tüm şehir batak olur yüreğime
Eşiğime yıllanmış bir korku yerleşir
Ezberlenmiş yalan kokar odamın her köşesi
Dudaklarım nefreti yeniden edinir
Penceremden salkımlanır hummalı bekleyiş
Sen sokağın başındayken
Bedenim aynı kaldırıma törpülenir her defasında
Bileklerim aynı çıkıntıyla ayıplanır
Aynı taşların arasına kaynaşır ruhum usanmadan
Sen sokağın başındayken
Beş yaşına dönerim
Yeniden öğrenirim hayatın nasıl ustalıkla işlediğini
Sonra gülerim en olmadık yerlerine
Çocukken yanlışa da gülünür
Sen sokağın başındayken
Ben hep gülerim
Ve güneş bir kez daha batar
