Az kalsın inanıyordum o akşamüstü,
Afili kelimeler seçmiştin gizlenmek için.
Neyse ki kusursuz rol yapan yalnız sen değildin.
O an anladım,
Üç perdelik tiyatro oyunumuzun ilk sahnesiydi bu.
Artık ne yazıldıysa ondan ibarettik,
Ezbere cümlelerle ama anlaşılmaması gereken duygularla.
Seyircilerinin karşına çıkmasak kaçabilirdik aslında.
Gerçi cesaret isterdi insanları umursamamak,
Ve sen tanıdığım en korkak adamdın.
Merak etme, ben sana hep ayak uydururum.
Başka bir akşamüstü konuşmak istersen,
Gözlerinle söylediklerini dudaklarına da dökersen,
Sahnenin perdelerini kapatır, oyunu bitirebilirim.
Karar senin,
Bırakıyorum yükü omuzlarına, özür dilerim.
