Güzel gülerdim ben, severdin gülüşümü
Severdin gülüşümün sende ki yankısını
Ben gülerken nerden bilecektin ki, sesimin tınısında yatan çaresizliği
Duymazdın sen
Duysan bile anlayamazdın gülüşümdeki sessiz çığlıkları
Aklımdan çıkmıyor şimdi gözlerin
Gözlerinde derin bir mana
Sözlerin kulağımda çınlıyor bazen
Ve ara ara sesin yankılanıyor kulaklarımda
Biz, seninle ben!
Çölde bir baha gibi parlardık diz dizeyken
Ansızın yükselen sesin vardı bir de
Kızardım sana ama belli etmezdim
Mutluluğunu gizleyemezdin ki sen...
Sonbahar gecelerinde eksik olmazdı güz yağmuru
Seninle ben, yani biz olmuşken
Ve el eleyken...
Ve ben
Kış günlerini iple çekerdim senin için!
Kar yağınca bir başka bakardı gözlerin
İçimi titreten soğuğa meydan okurdum
Sen yanımdayken!
Sensizliği hiç hesaba katmadım
Montumla, şapkam ve atkımla üşümem bundandır
Sensizliğimdendir soğuktan titremem…
Sırtımda yükün ağır sevgilim, taşıyamam!
Sensizlik ayazı savurdu
Sensizlik fırtınasında kayboldum ben
Söylesene…
Elin başkasının elindeyken nasıl üşümem?
