"Sen, yine sen, fena halde yine sen" dediğiniz biri oldu mu hiç hayatınızda? Benim oldu, zira bu soruyu sormamın nedeni de bu. Şimdi sizin için bir rehber olmama müsaade edin dostlar, sizi iyileştirmeme izin verin. Hani o sepya görünümünden sizi kurtarıp; rengarenk, capanlı bir dünyaya gözünüzü açmanızı sağlayan adam/kadın var ya, o artık yok sevgili dostum. Yerini yeller, yatağını seller aldı götürdü ve size, tek başınıza koskocaman bir çift kişilik kalp kaldı. Hayat sizin için sepya değil, daha kötüsü siyah-beyaz'a dönüştüyse telaş etmeyin sakın, zira bu denli büyük bir kaybı atlatmak için geçmeniz gereken fazlar var. Önce reddedeceksiniz dostlar; nasıl gitti, gidemez, olamaz böyle bir şey!! diyeceksiniz, ama olacak, hatta oldu bile. Bunu kabullenin dostlar, çünkü birlikte aynı çiçeği suladığınız hayat arkadaşınız gitti diye o gülü solduramazsınız değil mi? Akabinde bir sinir vuku edecek kalbinize, ama öyle kelli felli olanlarından bir sinir. Küfredeceksiniz birlikte büyüttüğünüz her değere, nasıl olur da gider diyeceksiniz. Bu "nasıl"lar çoğaldıkça siz daha da öfkeleneceksiniz. Sakın bir hataya düşmeyin bu fazda, sakın onu arayıp söylenmeyin, bir faydası olmaz artık olacaksa bile. Öfke nöbetlerini aştıktan sonra ağır bir hüzün çöküyor yüreğinize. Sanki aynı renkleri bir daha görebileceğiniz başka kimse yokmuş gibi, hayat yalnızca onunlayken değerliymiş gibi ve en çok, onsuz anlamını yitirmiş gibi gelecek size. Bu safhada sakın "başka birileri"nin de olacağını unutmayın dostlar. Fakat şunu bilmenizi isterim ki, eğer bu safhadan çıkamazsanız artık gerçekten başka biri olamayabilir hayatınızda. Zira ağlak biriyle uğraşmayı kimse istemez, bir süre sonra annesi bile! Eğer ki aklınızda soru işaretleri varsa ve eğer başta bahsettiğim "eski siz"inle olan gül de aklınızdaysa sakın o gülü sulamayı unutmayın. Farz-ı misal unuttunuz ve gülünüz soldu, o halde, dışarılarda bir yerlerde gül reçeli yapabilecek birisi olduğunu da sakın aklınızdan çıkarmayın, esenlikle ve dudaklarınızda açan bir demet gül ile kalın :)