Biliyor musun, başlarda döneceğini sanardım
Yarım aklımla Küçük Prensle konuştuğum yerde beklerdim seni
Oraya hiç uğramadığını ve uğramayacağını bile bile
Ayışığının süzüldüğü yaprakların arasında gözlerdim yolunu
Sonra sana şiirler yazar o şiirleri okurdum tekrar tekrar
Bir zaman sonra sen gelmesende haberin geldi
Aslında o gğn belki de ilk kez büyüdüğümü hissettim
İnsan sevmekten nasıl vazgeçer senle öğrendim
Ruhu nasıl bedenini acıtır bir haberle senle gördüm
Sana borçlandım vesselam
Büyümekle borçlandım sana hem de
Çok sonra borcumu unuttum ben
Senle öğrendiğim her şeyle birlikte o borcu da sildi hafızam her hücresinden
Zaman geçti, özlem azalır sanarken katlanıyordu adeta, unutmuş olmama rağmen.
Unuttuğum her şeyi hayal aleminde gördüm tekrar
Seni gördüm, konuşmuyordun
Sesini unuttuğumdan olsa gerek sustun, orada bile konuşmadın
Ve hatta orada dahi bakmadın yüzüme
~muhafız
